Gdy słyszę słowo Tindari od razu czuję, że skóra na plecach cierpnie mi i pali ją słońce. Przypomina mi się wyprawa z Palermo do Tindari z przesiadką w Patti. Patti źle mi się kojarzy, bo czekałam tam na pociąg cztery godziny. Mogłam oczywiście pospacerować po mieście, ale słońce na to nie pozwalało. Paliło żywcem. Nigdy nie było mi tak gorąco na Sycylii jak wówczas.Do Tindari dotarłam około południa. To około 200 kilometrów z Palermo. Nie wspięłam się już na wzgórze miasta, aby odwiedzić sanktuarium z Czarną Madonną. Z ręcznikiem chroniącym plecy od słońca pragnęłam szybko znaleźć się w morzu. Woda była balsamem dla ciała. Plaża w Tindari jest bardzo długa. W stopy parzył piasek wymieszany z kamyczkami. Nieznośny upał wynagrodziły widoki i spokój. Brak ludzi na plaży u stóp skały, na szczycie której stało sanktuarium, delikatna roślinność, w pobliżu grota i cień przy skałach, a w oddali miasto. To wystarczyło. Blisko mnie było morze z półwyspem, słone jeziora, góry i jakby step.
Komentarze